Verstoorde arbeidsverhouding
Een ontslag op grond van een verstoorde arbeidsverhouding (de zogenaamde g-grond) pakt duur uit voor de werkgever. Hij moet de werknemer een ontslagvergoeding betalen van maar liefst € 273.088,06 (bruto). Belangrijkste reden hiervoor is dat de werkgever verwijtbaar heeft gehandeld door meermaals de re-integratieadviezen te negeren en werknemer niet te herplaatsen.
Ziekte en re-integratie
De werknemer werkt al sinds 1997 bij de werkgever en ontvangt steeds goede beoordelingen. Nadat al zijn collega’s in 2019 een bonus ontvangen en werknemer wordt overgeslagen, meldt hij zich ziek. De bedrijfsarts constateert vervolgens dat er sprake is van overspannen situatie vanwege een arbeidsconflict en adviseert een mediationtraject.
Ondanks diverse toezeggingen biedt de werkgever (een grote organisatie) geen passend werk aan. Dit terwijl de bedrijfsarts volledig herstel verwacht binnen enkele maanden als werknemer elders wordt geplaatst en passend werk krijgt aangeboden.
Nadat er uiteindelijk een re-integratieplek wordt aangeboden, moet de bedrijfsarts concluderen dat de eerder geadviseerde opbouw van het aantal werkuren niet is gelukt door toedoen van de werkgever. Eind 2021 is de werkgever volledig hersteld en solliciteert hij in de daaropvolgende periode tevergeefs op functies binnen en buiten het bedrijf. Uiteindelijk doet de werkgever bij de kanonrechter een verzoek tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst omdat er sprake zou zijn van een verstoorde arbeidsverhouding. De werknemer berust in de ontbinding, zodat de kantonrechter de arbeidsovereenkomst ontbindt.
Hoge ontslagvergoeding
Allereerst wordt de transitievergoeding aan werknemer toegekend door de kantonrechter. Daarnaast kent de kantonrechter ook de door de werknemer gevraagde billijke vergoeding toe. Een aantal redenen waarom de kantonrechter vond dat werkgever ernstig verwijtbaar heeft gehandeld:
- De adviezen van de bedrijfsarts zijn tijdens de ziekte van werknemer niet of niet tijdig opgevolgd. Er is bijna een jaar gewacht met re-integreren en dit was aan werkgever te wijten.
- Er is onvoldoende geluisterd naar de bedrijfsarts en de verzuimcoach die adviseerden passend werk aan te bieden en het aantal werkuren uit te breiden. Hiervoor kreeg de werkgever eerder ook al een loonsanctie van het UWV.
- Werknemer heeft meermaals tevergeefs gesolliciteerd op functies bij de werkgever. De functie werd dan aan anderen gegund, terwijl de werknemer altijd goede beoordelingen heeft gehad en een gewaardeerd collega was die bekwaam was in zijn werk.
Het ging in casu om een grote werkgever, zodat zij gelet op het bovenstaande onvoldoende aannemelijk kon maken dat de werknemer niet zou kunnen worden herplaatst. De kantonrechter noemt het onwil om de werknemer niet te herplaatsten en deze onwil heeft volgens de rechter geresulteerd in de verstoorde arbeidsrelatie. De werkgever valt een ernstig verwijt te maken en daarom wordt een hoge billijke vergoeding toegekend.
Wat kunnen we leren van deze uitspraak?
Werk je bij een grote werkgever? Over het algemeen zijn er dan meer herplaatsingsmogelijkheden en mag er meer worden verwacht op dit gebied van je werkgever. Zeker als je, net zoals in deze zaak, al wat ouder bent (werknemer was 60 jaar) en al geruime tijd (in casu 25 jaar) bij je werkgever werkt naar volle tevredenheid van je werkgever.
De uitspraak van de kantonrechter (Rechtbank Amsterdam, 22 februari 2023) vind je hier: ECLI:NL:RBAMS:2023:2944 (datum publicatie: 21 juni 2023).
Wil je meer weten over ontslag en je rechten? Neem gratis en vrijblijvend contact op met Brons Legal Ontslagrecht. Wij staan je graag te woord.
